Czy informacje zapamiętane przez pracownika stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa?
Standardem jest, że odchodzący pracownik oddaje laptop, telefon komórkowy, a także wszystkie kopie dokumentów elektronicznych i drukowanych. Nie może jednak wymazać z umysłu tego, co zapamiętał w czasie zatrudnienia. Zabiera to ze sobą w głowie.
Pamięta, kto jest klientem poprzedniego pracodawcy, kto u tego klienta podejmuje decyzje o udzieleniu zamówienia, kiedy kończą się dotychczasowe umowy i jakie są ich warunki. Sam przecież obsługiwał tego klienta. Nawet jeżeli nie posiada numeru telefonu komórkowego do odpowiedniej osoby, gdyż zostawił go wraz z aparatem telefonicznym pracodawcy, to przecież może zadzwonić do sekretariatu i poprosić o połączenie. Jeżeli jest inżynierem, to zna na przykład technologię produkcji lub skład receptury.
Czy takie zapamiętane informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa?
Przepis art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji mówi, że tajemnicą przedsiębiorstwa są informacje, które mają wartość gospodarczą, są poufne i przedsiębiorca przedsięwziął w celu utrzymania ich poufności rozsądne w danych okolicznościach działania.
Przepis ten nie wymaga, by informacje były zapisane na jakimkolwiek nośniku, wydrukowane albo opatrzone pieczątką z napisem „poufne”. Wymaga jednak, by były poufne. Poufne w tym znaczeniu, że jako całość w szczególnym zestawie i zespole ich elementów nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne dla osób z kręgów, które normalnie zajmują się tym rodzajem informacji. Dodatkowo wymaga także, by przedsiębiorca przedsięwziął rozsądne w danych okolicznościach działania w celu utrzymania ich poufności.
Nie ma różnicy pomiędzy informacjami zapisanymi i zapamiętanymi.
W świetle prawa zapamiętana lista klientów stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa. Tak samo, jak zapamiętane warunki złożonej oferty, zapytania ofertowego, wysokość rzeczywiście stosowanych cen, terminy obowiązywania umów, plany marketingowe, receptury, itp. Warunkiem objęcia tych informacji tajemnicą przedsiębiorstwa jest jednak co najmniej wiedza pracowników o ich poufnym charakterze i zastosowanie podstawowych środków bezpieczeństwa informacji.
Nie ma więc różnicy pomiędzy zapisanymi i zapamiętanymi informacjami. Informacje w każdej postaci, niezależnie od tego, czy są zapisane, czy też nie, stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa.
Kto mi to udowodni?
Wątpliwości pracodawców i pracowników wynikają prawdopodobnie z przewidywanych problemów dowodowych. Wydaje im się, że wykazanie naruszenia zapamiętanej tajemnicy przedsiębiorstwa jest trudniejsze od wykazania naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa zapisanej na jakimkolwiek nośniku danych. Są w błędzie. Wykazanie naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa zapamiętanej jest tak samo łatwe albo trudne, w zależności od tego, jak na to spojrzymy, jak wykazanie naruszenia informacji zawartych na dysku przenośnym. Trzeba tylko złożyć odpowiednie wnioski dowodowe.
